Wystawa malarstwa Anny Bochenek

Anna Bochenek
abochenek@utp.edu.pl
 
Absolwentka Wydziału Sztuk Pięknych UMK w Toruniu. Dyplom z malarstwa w pracowni prof. Janusza Kaczmarskiego w 1990 roku. Obecnie jest profesorem Uniwersytetu Technologiczno- Przyrodniczego w Bydgoszczy. Kierownik Katedry Sztuk Wizualnych Wydziału Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska. Ponadto kieruje uczelnianą Galerią Innowacji. Swoje prace prezentowała na ponad 40 wystawach indywidualnych i ponad 100 wystawach zbiorowych w kraju i za granicą. Uczestniczy w konkursach, konferencjach, plenerach, warsztatach plastycznych.
 
 
(...) Anna Bochenek inspiruje się najczęściej w swojej twórczości motywem pejzażu, jednak inspiracje te nie owocują powstawaniem iluzjonistycznie odtwarzanych widoków krajobrazowych. Obrazy Malarki prezentują bowiem znane nam z rzeczywistości motywy w sposób aluzyjny i niedosłowny, często zbliżając się do niemalże abstrakcyjnego aranżowania malarskiej sfery przedstawieniowej, w czym przypominają pewne reprezentacje antymimetycznego nurtu surrealizmu, do których przynależą, między innymi, dzieła Joana Miró. Podobnie, jak wspomniany twórca, Anna Bochenek chętnie eksponuje w swoich obrazach porządek geometryczny oraz syntetyczny sposób operowania plamą barwą, jednak dodatkowo wzbogaca swoje dzieła „poetyką gestu” i intuicyjnego nanoszenia spontanicznego „malarskiego śladu”. Jej obrazy są zazwyczaj zadziwiająco jednorodne stylistycznie, pomimo tego, że budowane są często na zasadzie konfrontacji różnych w charakterze elementów, czy też rozmaitych widoków motywów pejzażowych, „oglądanych” z odmiennych perspektyw, czy też prezentujących po prostu rozmaite, obce sobie miejsca. Strategia ta nie ma jednak li tylko formalistycznego podłoża, bowiem Autorka, pomimo wielkiej estymy wobec jakości „czysto” malarskich, pragnie poprzez swoją sztukę przekazywać różnorakie sugestie metaforyczne oraz kreować wyczuwalną aurę „emocjonalnego poruszenia” u odbiorców. Czyni to jednak w sposób szczególny: zachowując „wrażliwość dziecka”, stwarza obrazy o zauważalnej „kulturze malarskiej”, posiadające zarazem ewidentne walory poetyckie oraz wieloznaczność, daleką od jakiegokolwiek arbitralnie narzucanego „przymusu dogmatycznych interpretacji”. Kreowanie tego typu sytuacji artystycznych związane jest zapewne z rodzajem osobowości oraz dojrzałości „czysto” ludzkiej, które posiada Artystka (...).