Tu mieszkamy, tu żyjemy – cykl łączący pokolenia
Z inicjatywy słuchaczy Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Pile, dzięki zaangażowaniu nauczycieli i uczniów pilskiego Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych nr 3, przy wsparciu Eligiusza Komarowskiego – starosty pilskiego rozpoczął się nowy cykl spotkań: „Tu mieszkamy, tu żyjemy”. Wspólnie realizowany pomysł to efekt podpisanego tydzień wcześniej porozumienia o współpracy pomiędzy UTW i ZSP nr 3 w Pile. Inauguracyjne spotkanie odbyło się w sali kinowej Budowlanki. Oprócz gospodarzy, uczestniczyli w nim również uczniowie z Zespołu Szkół Ekonomicznych oraz Szkoły Podstawowej nr 5 w Pile.
– Zapoczątkowany dzisiaj cykl to doskonała okazja do poznawania historii stolicy powiatu pilskiego – Piły, ale i całego regionu. Ciekawości tych spotkań dodają prelegenci, którzy sprawią, że każdy odcinek pozostawi po sobie niezatarte wrażenia. Można tu liczyć nie na wiedzę książkową, ale taką wypływającą wprost z serca. Dziękuję za pomysł i inicjatywę. Kto wie, być może wkrótce inni pójdą w wasze ślady– gratulował obecny na spotkaniu starosta pilski.
Obraz Piły z pierwszej połowy XX wieku nakreślił Maciej Usurski, kustosz Muzeum im. Stanisława Staszica: - Nasze miasto przeżywało bardzo dynamiczny rozwój w latach 20. i 30. XX wieku. Później, nadeszła wojenna katastrofa. Inwestycje sprzed wojny przytłaczają swoim ogromem, ale piękne kamienice, które podczas bombardowania niemal zrównano z ziemią, zostały całkowicie rozebrane w pierwszym dziesięcioleciu po zakończeniu wojny. Pozyskane przy rozbiórce cegły transportowano wagonikami na dworzec kolejowy, a stamtąd kierowano do stolicy. Piła stała się miastem ruin, które powoli, systematycznie odbudowywano – powiedział gość z pilskiego Muzeum.
Swoimi barwnymi i bardzo osobistymi wspomnieniami podzieliły się dwie słuchaczki Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Pile: Maria Kościelniak i Maria Trzyna, które doskonale pamiętają miasto z czasów powojennych: - Nie każdy wie, że tuż po wojnie jedno skrzydło Liceum Ogólnokształcącego na Pola było przeznaczone na podstawówkę. Rodzice nas przestrzegali, żebyśmy idąc do szkoły uważali na gruzowiska. Piła była strasznie zniszczona. Na placu Zwycięstwa było targowisko, na które zjeżdżali się gospodarze z okolicznych miejscowości. Na Waryńskiego była pierwsza w Pile apteka, a na Towarowej piekarnia. My też mamy swój skromny udział w porządkowaniu miasta, ponieważ po lekcjach braliśmy udział w czynach społecznych – można było usłyszeć.
Spotkanie domknął Arkadiusz Jeż, dyrektor Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych nr 3 w Pile, który w krótkich słowach przybliżył historię szkolnego budynku: - Budowlanka była Pile bardzo potrzebna. Ze względu na rozbudowę i odbudowę miasta, trzeba było działać wielotorowo i wychowywać nowe pokolenia fachowców. Dlatego też powstał Kombinat budowlany, który dał początek naszej szkole. Za sprawą inżyniera Bogdana Toboły, w 1963 roku wszystko się zaczęło. Lekcje rozpoczęto 1 września. Początkowo przeprowadzano je w przystosowanej do tego celu piwnicy, z czasem warunki stawały się coraz bardziej komfortowe.
Inaugurację cyklu „Tu mieszkamy, tu żyjemy” zakończyło wspólne przeglądanie kronik szkolnych ZSP nr 3 w Pile.
– Zapoczątkowany dzisiaj cykl to doskonała okazja do poznawania historii stolicy powiatu pilskiego – Piły, ale i całego regionu. Ciekawości tych spotkań dodają prelegenci, którzy sprawią, że każdy odcinek pozostawi po sobie niezatarte wrażenia. Można tu liczyć nie na wiedzę książkową, ale taką wypływającą wprost z serca. Dziękuję za pomysł i inicjatywę. Kto wie, być może wkrótce inni pójdą w wasze ślady– gratulował obecny na spotkaniu starosta pilski.
Obraz Piły z pierwszej połowy XX wieku nakreślił Maciej Usurski, kustosz Muzeum im. Stanisława Staszica: - Nasze miasto przeżywało bardzo dynamiczny rozwój w latach 20. i 30. XX wieku. Później, nadeszła wojenna katastrofa. Inwestycje sprzed wojny przytłaczają swoim ogromem, ale piękne kamienice, które podczas bombardowania niemal zrównano z ziemią, zostały całkowicie rozebrane w pierwszym dziesięcioleciu po zakończeniu wojny. Pozyskane przy rozbiórce cegły transportowano wagonikami na dworzec kolejowy, a stamtąd kierowano do stolicy. Piła stała się miastem ruin, które powoli, systematycznie odbudowywano – powiedział gość z pilskiego Muzeum.
Swoimi barwnymi i bardzo osobistymi wspomnieniami podzieliły się dwie słuchaczki Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Pile: Maria Kościelniak i Maria Trzyna, które doskonale pamiętają miasto z czasów powojennych: - Nie każdy wie, że tuż po wojnie jedno skrzydło Liceum Ogólnokształcącego na Pola było przeznaczone na podstawówkę. Rodzice nas przestrzegali, żebyśmy idąc do szkoły uważali na gruzowiska. Piła była strasznie zniszczona. Na placu Zwycięstwa było targowisko, na które zjeżdżali się gospodarze z okolicznych miejscowości. Na Waryńskiego była pierwsza w Pile apteka, a na Towarowej piekarnia. My też mamy swój skromny udział w porządkowaniu miasta, ponieważ po lekcjach braliśmy udział w czynach społecznych – można było usłyszeć.
Spotkanie domknął Arkadiusz Jeż, dyrektor Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych nr 3 w Pile, który w krótkich słowach przybliżył historię szkolnego budynku: - Budowlanka była Pile bardzo potrzebna. Ze względu na rozbudowę i odbudowę miasta, trzeba było działać wielotorowo i wychowywać nowe pokolenia fachowców. Dlatego też powstał Kombinat budowlany, który dał początek naszej szkole. Za sprawą inżyniera Bogdana Toboły, w 1963 roku wszystko się zaczęło. Lekcje rozpoczęto 1 września. Początkowo przeprowadzano je w przystosowanej do tego celu piwnicy, z czasem warunki stawały się coraz bardziej komfortowe.
Inaugurację cyklu „Tu mieszkamy, tu żyjemy” zakończyło wspólne przeglądanie kronik szkolnych ZSP nr 3 w Pile.
